«Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλεσαι..»
«Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλεσαι..»
Ο τελευταίος σεισμός επέφερε ενδιαφέροντα γεωλογικά φαινόμενα.
Σαν να ήρθαν τα πάνω κάτω και τα Χανιά πήραν τη θέση της Θεσσαλονίκης …και αυτό δεν θα ήταν απαραίτητα κακό…..
…να μοιάζαμε με μια πόλη που πριν τη μεγάλη πυρκαγιά του 1917 ήταν μια από τις μεγαλύτερες και πιο σύγχρονες πόλεις των Βαλκανίων. Το λιμάνι της ήταν από τα σημαντικότερα κέντρα εμπορίου
Μια πολυπολιτισμική πόλη, ανεκτική ,ζωντανή και πλούσια, γεμάτη αριστουργήματα της αρχιτεκτονικής και εκκλησιαστικής τέχνης όπου συνυπήρχαν αρμονικά Εβραίοι Σεφαραδίτες , Ελληνορθόδοξοι , Σλάβοι και Οθωμανοί, για αυτό κι ευτύχησε να γίνει η πρωτεύουσα του κράτους του επαναστατημένου Βενιζέλου πριν και αυτός γίνει κατεστημένο.
Μια πόλη αγκαλιασμένη με τη θάλασσα του Θερμαϊκού ,δροσερή κάποτε από την αύρα του Σεϊχ Σού , «ερωτική» σύμφωνα με τα λεγόμενα των Αθηναίων δημοσιογράφων πίσω στα 70ς.
Περπάτησα στους δρόμους της τη δεκαετία του 80 .
Τότε ερχόντουσαν καθημερινά λεωφορεία από τα Σκόπια με ταμπέλες που έγραφαν МАКЄДОНИЯ πάρκαραν στον Βαρδάρη και έφευγαν μετά φορτωμένα με ρούχα και ψωμί από την Εγνατία.
Στην τηλεόραση πιάναμε ένα κανάλι με το όνομα «Makaedonija», μα κανείς δεν έδινε δεκάρα μια και οι καλοί πελάτες ερχόντουσαν τακτικά κάθε Σαββατοκύριακο και άφηναν τα ωραία τους δολάρια
Σαν θόρυβος στα αυτιά μου όμως ακουγόταν η ατέλειωτη και υπόκωφη γκρίνια των ντόπιων για τα δεινά που τους προκαλούσαν οι Αθηναίοι , για τις υπηρεσίες που τους έφαγε το Αθηνοκεντρικό κράτος των χαμουτζήδων ,για τη βίζα που έπρεπε να βγάζουν στα Τέμπη οι αφορεσμένοι που έρχονταν στην «ερωτική» πόλη. από το νότο.
Δεν θα ξεχάσω τα λόγια ενός ζευγαριού μεσήλικων στην Παραλία της Θεσσαλονίκης αυτής της ευλογημένης βόλτας των ατέλειωτων χιλιομέτρων , μπροστά σε ένα οχηματαγωγό που είχε διασκευαστεί σε Ντισκοτέκ – ύμνο στο Κιτς :
«Να ρε οι Αθηναίοι δεν έχουνε τέτοιο»……
Μετά την απαράμιλλη αυτή σύγκριση δεν μου έκανε εντύπωση πώς αυτή τη «νύμφη του Θερμαϊκού» έφτασε σήμερα να τη χαρακτηρίζει το αποκρουστικό πρόσωπο του Μητροπολίτη Ανθιμου και η αισθητική του τηλενομάρχη Ψωμιάδη και του Δήμαρχου Παπαγεωργόπουλου.
Μια πόλη φαιά , όπου τίποτε δεν προχωράει (η αλήστου μνήμης «τρύπα του Κούβελα» για το μετρό που δεν έγινε ποτέ χάσκει ακόμα για να θυμίζει στους Θεσσαλονικιούς τα χαμένα χρόνια και η φαραωνική υποθαλάσσια φαίνεται να βουλιάζει και αυτή στα βρομόνερα του κόλπου ευτυχώς μάλλον ) παρά μόνο η γκρίνια και η κακομοιριά για το Κράτος των Αθηνών και την καταλήστευση των ιερών και οσίων από τους Γυφτοσκοπιανούς παλιούς πελάτες, που γίνανε αίφνης Personae non Gratae,μια απέραντη γυφτοκυριλέ φραπεδούπολη.
Με μια Διεθνή Έκθεση που χρόνο με το χρόνο παίρνει τη μορφή συνοικιακής εμποροπανήγυρης , μιας πόλης πνιγμένης στα αυτοκίνητα και στο νέφος ,
μια πόλη ξενοφοβική , κλεισμένη στο καβούκι της που δεν παράγει πια πολιτισμό παρά μόνο συλλαλητήρια για την «ελληνικότητα της Μακεδονίας» και μισαλλόδοξα κηρύγματα έξαλλων ρασοφόρων
Α…ξέχασα… και στιγμές άπειρου κάλλους του τηλενομαρχη πότε ντυμένου Ζορρό καβάλα στ’αλογο και πότε να καίει βιβλία στις πλατείες πλαισιώνοντας νοσταλγούς του Αδόλφου και τις μαύρες σημαίες του Παπαγεωργόπουλου στο Δημαρχείο….
Γιατί κάτι μου θυμίζουν όλα τούτα;
Γιατί κι εγώ περπατάω στην πόλη μου και σκοντάφτω πάνω σε μαύρες σημαίες και μεταμοντέρνας αισθητικής (φοιτητικών συλλόγων των 90s) αεροπανώ πάνω σε δημόσια κτίρια να κραυγάζουν την κακομοιριά μας ενάντια στο Ηρακλειώτικο κατεστημένο, όταν δεν τσακιζω τα πόδια μου στην κατασκαμμενη τρις και τετράκις άσφαλτο στο κέντρο μιας πόλης που κάποτε την ονομάζανε Βενετία της Ανατολής ενώ τώρα προσπαθεί ασμένως να γίνει Βομβάη της Δύσης , όταν κάνω σλάλομ με το καρότσι του παιδιού μου στο ατσιγγαναριό της Αποκορώνου, όταν χάνομαι στο δάσος των τραπεζοκαθισμάτων που σαν την χολέρα εξαπλώνονται σε κάθε ελεύθερο τετραγωνικό μέτρο ,όταν κουτουλάω στις σκαλωσιές των εργολάβων που καταλαμβάνουν ανενόχλητοι τα πεζοδρομία
Παίρνοντας βαθιές ανάσες στην άλλοτε πόλη των γιασεμιών και τώρα πόλη των Καγιέν και των Χαμέ , πέφτω στους σκουπιδότοπους των επιταγμένων από την Αρχαιολογία οικοπέδων, βλέποντας τα σιντριβάνια με τα φλοτέρ και αναλογιζόμενος την τύχη που επιφυλάσσεται στο Λιμενικό Περίπτερο (εμείς εδώ μόνο να γκρεμίζουμε είμαστε ικανοί –ρωτείστε και το δόλιο το Ξενία εκεί που κάναμε μικροί ποδήλατο) μένοντας ενεός μπροστά σε πεζοδρομία σκακιέρες και πεζόδρομους που διασχίζονται από κάθε λογής τροχοφόρα ,
κυκλοφορώντας με κράνος μην τυχόν και πέσουν στο κεφάλι μου τα Νεώρια ή τα σπίτια της παλιάς πόλης, σκέφτομαι πόσο κοντά μας έφερε ο σεισμός με την πόλη των «καρντασιών», για να φτάσω στη Χαλέπα των ερειπωμένων νεοκλασικών κοσμημάτων πέφτονταςπάνω στο προϋπολογισμού Taj Mahal και αισθητικής Τουρκομπαρόκ παρκακι της Αγίας Μαγδαληνής , (εκεί κοντά που χωροθετήθηκε το Μουσείο της πόλης μην ακουσε κανεις κανένα νέο του) ξεκομμένο από την Τουριστική και κοινωνική ζωή της πόλης για να καταλήξω στα Ταμπακαριά και την Αγία Κυριακή που ρημαζουν ή πέφτουν στα νύχια των κολλητών , ενώ θα μπορουσαν να γινουν τα Docklands της πόλης εάν υπήρχε για αυτήν ένα στοιχειωδες όραμα .
Στην πόλη του «Λοντον Μπαρ» και της μαντάμ Ορτάνς εκει που οι μουσικές των καφέ σαντάν συναντούσαν τις κουβέντες του Μανου ,του Μινωτή και Καζαντζάκη στη «Λεσχη Κονδυλάκη»,στην πόλη του Αντωνιου Μαλμου και του Αλή Γκογκού ,
σημερα κορυφαίος επιστημονικός σύλλογος φτάνει να χαρακτηρίζει «ανεπιθύμητο πρόσωπο» εκλεγμένο μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου με αντίστοιχη των Άνθινων και των Ψωμιάδηδων επιχειρηματολογία , επειδή αυτός τολμησε να διαφωνησει με την λογική των φραγκοδιφραγκων .Γιατι περι αυτων το θεμα και όχι η Ιστορια και σαχλαμαρες .
Εξ ‘αλλου όπως δείχνει και η αξιοθαύμαστη σύμπλευση των βουλευτών του Νομού στο ζήτημα της «αξιοποίησης» του Ελαφονησίου μοναδική στο είδος της ,μια και αυτοι δεν αξιώθηκαν πλην του Εφετείου και των μνημοσύνων να ομονοήσουν σε οποιοδήποτε ζήτημα θα πήγαινε ένα βηματάκι μπροστά αυτό τον ταλαίπωρο τόπο,
η λογική του φραγκοδίφραγκου μας έχει σκεπάσει σαν κακή σκόνη και όποιος κινηθεί λίγο έξω από αυτή τη λογική κηρύσσεται από γραφικός μέχρι ανεπιθύμητος.
Εξ άλλου στην πόλη που τα χρόνια του 80 στο λιμάνι ρίχνονταν οι μεθυσμένοι Αμερικάνοι του 6ου Στόλου όταν πείραζαν τα κορίτσια μας ,σήμερα ομάδες ροπαλοφόρων κυνηγούν φτωχοδιαβόλους και οικονομικούς μετανάστες και τα λουλούδια που εγκαταβιούν στην Αμερικάνική Βάση αποτελούν υποψήφιους οικονομικούς αιμοδότες της περιοχής.(των χαμαιτυπείων πιθανότατα και των ευαγών ιδρυμάτων του παλαιού Λιμανιού )
Προτείνω λοιπόν στο Δικηγορικό Σύλλογο αφού ζητήσει από τον Δήμο Χανίων την αδελφοποίηση μας με την Θεσσαλονίκη ,ομού μετά του Υπεραστικού ΚΤΕΛ να οργανώσει μικτά περίπολα κατά προτίμηση μυστακοφόρων Ταλιμπάν δικηγόρων και λεωφορειούχων , οι οποίοι θα αναλάβουν το πατριωτικό καθήκον να εκδιώχνουν από την πόλη όποιον ποταπό έχει το θράσος να διαφωνεί με το μείζον ζήτημα του Εφετείου και του ΚΤΕΛ ,όπως επίσης και τον κάθε ξενομπάτη που εκφράζει την αντίρρηση στην «Ανάπτυξη» των Λατομείων και των Γκολφ.
Θα μπορούσαν δε σε συνεργασία με την Αρχαιολογική Υπηρεσία (κι εδώ υπάρχει το Know How , τόσοι λατόμοι κυκλοφορούν στο νομό και τεχνογνωσία έχουν και υλικά) να γκρεμίσουν ότι έχει κτισθεί στα Χανιά από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και ένθεν (μια καλή αρχή έγινε με το Ξενία και τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ και μπορεί να επεκταθεί αρχικά με τα σπίτια των διαφωνούντων ) ώστε να κλειστούμε όλοι μαζί ξανά στα βυζαντινά τείχη (όσοι βέβαια κριθούν άξιοι παραμονής από τους Ταλιμπάν περιπολάρχες ) και κανείς βάρβαρος –ξένος –καστρινός- ξενομπάτης - να μην μπορεί να βεβηλώσει τα ιερά και τα όσια του περιουσίου Λαού μας, για να πάρουμε ξανά την πρέπουσα θέση μας στην Ιστορία .
Ο τελευταίος σεισμός επέφερε ενδιαφέροντα γεωλογικά φαινόμενα.
Σαν να ήρθαν τα πάνω κάτω και τα Χανιά πήραν τη θέση της Θεσσαλονίκης …και αυτό δεν θα ήταν απαραίτητα κακό…..
…να μοιάζαμε με μια πόλη που πριν τη μεγάλη πυρκαγιά του 1917 ήταν μια από τις μεγαλύτερες και πιο σύγχρονες πόλεις των Βαλκανίων. Το λιμάνι της ήταν από τα σημαντικότερα κέντρα εμπορίου
Μια πολυπολιτισμική πόλη, ανεκτική ,ζωντανή και πλούσια, γεμάτη αριστουργήματα της αρχιτεκτονικής και εκκλησιαστικής τέχνης όπου συνυπήρχαν αρμονικά Εβραίοι Σεφαραδίτες , Ελληνορθόδοξοι , Σλάβοι και Οθωμανοί, για αυτό κι ευτύχησε να γίνει η πρωτεύουσα του κράτους του επαναστατημένου Βενιζέλου πριν και αυτός γίνει κατεστημένο.
Μια πόλη αγκαλιασμένη με τη θάλασσα του Θερμαϊκού ,δροσερή κάποτε από την αύρα του Σεϊχ Σού , «ερωτική» σύμφωνα με τα λεγόμενα των Αθηναίων δημοσιογράφων πίσω στα 70ς.
Περπάτησα στους δρόμους της τη δεκαετία του 80 .
Τότε ερχόντουσαν καθημερινά λεωφορεία από τα Σκόπια με ταμπέλες που έγραφαν МАКЄДОНИЯ πάρκαραν στον Βαρδάρη και έφευγαν μετά φορτωμένα με ρούχα και ψωμί από την Εγνατία.
Στην τηλεόραση πιάναμε ένα κανάλι με το όνομα «Makaedonija», μα κανείς δεν έδινε δεκάρα μια και οι καλοί πελάτες ερχόντουσαν τακτικά κάθε Σαββατοκύριακο και άφηναν τα ωραία τους δολάρια
Σαν θόρυβος στα αυτιά μου όμως ακουγόταν η ατέλειωτη και υπόκωφη γκρίνια των ντόπιων για τα δεινά που τους προκαλούσαν οι Αθηναίοι , για τις υπηρεσίες που τους έφαγε το Αθηνοκεντρικό κράτος των χαμουτζήδων ,για τη βίζα που έπρεπε να βγάζουν στα Τέμπη οι αφορεσμένοι που έρχονταν στην «ερωτική» πόλη. από το νότο.
Δεν θα ξεχάσω τα λόγια ενός ζευγαριού μεσήλικων στην Παραλία της Θεσσαλονίκης αυτής της ευλογημένης βόλτας των ατέλειωτων χιλιομέτρων , μπροστά σε ένα οχηματαγωγό που είχε διασκευαστεί σε Ντισκοτέκ – ύμνο στο Κιτς :
«Να ρε οι Αθηναίοι δεν έχουνε τέτοιο»……
Μετά την απαράμιλλη αυτή σύγκριση δεν μου έκανε εντύπωση πώς αυτή τη «νύμφη του Θερμαϊκού» έφτασε σήμερα να τη χαρακτηρίζει το αποκρουστικό πρόσωπο του Μητροπολίτη Ανθιμου και η αισθητική του τηλενομάρχη Ψωμιάδη και του Δήμαρχου Παπαγεωργόπουλου.
Μια πόλη φαιά , όπου τίποτε δεν προχωράει (η αλήστου μνήμης «τρύπα του Κούβελα» για το μετρό που δεν έγινε ποτέ χάσκει ακόμα για να θυμίζει στους Θεσσαλονικιούς τα χαμένα χρόνια και η φαραωνική υποθαλάσσια φαίνεται να βουλιάζει και αυτή στα βρομόνερα του κόλπου ευτυχώς μάλλον ) παρά μόνο η γκρίνια και η κακομοιριά για το Κράτος των Αθηνών και την καταλήστευση των ιερών και οσίων από τους Γυφτοσκοπιανούς παλιούς πελάτες, που γίνανε αίφνης Personae non Gratae,μια απέραντη γυφτοκυριλέ φραπεδούπολη.
Με μια Διεθνή Έκθεση που χρόνο με το χρόνο παίρνει τη μορφή συνοικιακής εμποροπανήγυρης , μιας πόλης πνιγμένης στα αυτοκίνητα και στο νέφος ,
μια πόλη ξενοφοβική , κλεισμένη στο καβούκι της που δεν παράγει πια πολιτισμό παρά μόνο συλλαλητήρια για την «ελληνικότητα της Μακεδονίας» και μισαλλόδοξα κηρύγματα έξαλλων ρασοφόρων
Α…ξέχασα… και στιγμές άπειρου κάλλους του τηλενομαρχη πότε ντυμένου Ζορρό καβάλα στ’αλογο και πότε να καίει βιβλία στις πλατείες πλαισιώνοντας νοσταλγούς του Αδόλφου και τις μαύρες σημαίες του Παπαγεωργόπουλου στο Δημαρχείο….
Γιατί κάτι μου θυμίζουν όλα τούτα;
Γιατί κι εγώ περπατάω στην πόλη μου και σκοντάφτω πάνω σε μαύρες σημαίες και μεταμοντέρνας αισθητικής (φοιτητικών συλλόγων των 90s) αεροπανώ πάνω σε δημόσια κτίρια να κραυγάζουν την κακομοιριά μας ενάντια στο Ηρακλειώτικο κατεστημένο, όταν δεν τσακιζω τα πόδια μου στην κατασκαμμενη τρις και τετράκις άσφαλτο στο κέντρο μιας πόλης που κάποτε την ονομάζανε Βενετία της Ανατολής ενώ τώρα προσπαθεί ασμένως να γίνει Βομβάη της Δύσης , όταν κάνω σλάλομ με το καρότσι του παιδιού μου στο ατσιγγαναριό της Αποκορώνου, όταν χάνομαι στο δάσος των τραπεζοκαθισμάτων που σαν την χολέρα εξαπλώνονται σε κάθε ελεύθερο τετραγωνικό μέτρο ,όταν κουτουλάω στις σκαλωσιές των εργολάβων που καταλαμβάνουν ανενόχλητοι τα πεζοδρομία
Παίρνοντας βαθιές ανάσες στην άλλοτε πόλη των γιασεμιών και τώρα πόλη των Καγιέν και των Χαμέ , πέφτω στους σκουπιδότοπους των επιταγμένων από την Αρχαιολογία οικοπέδων, βλέποντας τα σιντριβάνια με τα φλοτέρ και αναλογιζόμενος την τύχη που επιφυλάσσεται στο Λιμενικό Περίπτερο (εμείς εδώ μόνο να γκρεμίζουμε είμαστε ικανοί –ρωτείστε και το δόλιο το Ξενία εκεί που κάναμε μικροί ποδήλατο) μένοντας ενεός μπροστά σε πεζοδρομία σκακιέρες και πεζόδρομους που διασχίζονται από κάθε λογής τροχοφόρα ,
κυκλοφορώντας με κράνος μην τυχόν και πέσουν στο κεφάλι μου τα Νεώρια ή τα σπίτια της παλιάς πόλης, σκέφτομαι πόσο κοντά μας έφερε ο σεισμός με την πόλη των «καρντασιών», για να φτάσω στη Χαλέπα των ερειπωμένων νεοκλασικών κοσμημάτων πέφτονταςπάνω στο προϋπολογισμού Taj Mahal και αισθητικής Τουρκομπαρόκ παρκακι της Αγίας Μαγδαληνής , (εκεί κοντά που χωροθετήθηκε το Μουσείο της πόλης μην ακουσε κανεις κανένα νέο του) ξεκομμένο από την Τουριστική και κοινωνική ζωή της πόλης για να καταλήξω στα Ταμπακαριά και την Αγία Κυριακή που ρημαζουν ή πέφτουν στα νύχια των κολλητών , ενώ θα μπορουσαν να γινουν τα Docklands της πόλης εάν υπήρχε για αυτήν ένα στοιχειωδες όραμα .
Στην πόλη του «Λοντον Μπαρ» και της μαντάμ Ορτάνς εκει που οι μουσικές των καφέ σαντάν συναντούσαν τις κουβέντες του Μανου ,του Μινωτή και Καζαντζάκη στη «Λεσχη Κονδυλάκη»,στην πόλη του Αντωνιου Μαλμου και του Αλή Γκογκού ,
σημερα κορυφαίος επιστημονικός σύλλογος φτάνει να χαρακτηρίζει «ανεπιθύμητο πρόσωπο» εκλεγμένο μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου με αντίστοιχη των Άνθινων και των Ψωμιάδηδων επιχειρηματολογία , επειδή αυτός τολμησε να διαφωνησει με την λογική των φραγκοδιφραγκων .Γιατι περι αυτων το θεμα και όχι η Ιστορια και σαχλαμαρες .
Εξ ‘αλλου όπως δείχνει και η αξιοθαύμαστη σύμπλευση των βουλευτών του Νομού στο ζήτημα της «αξιοποίησης» του Ελαφονησίου μοναδική στο είδος της ,μια και αυτοι δεν αξιώθηκαν πλην του Εφετείου και των μνημοσύνων να ομονοήσουν σε οποιοδήποτε ζήτημα θα πήγαινε ένα βηματάκι μπροστά αυτό τον ταλαίπωρο τόπο,
η λογική του φραγκοδίφραγκου μας έχει σκεπάσει σαν κακή σκόνη και όποιος κινηθεί λίγο έξω από αυτή τη λογική κηρύσσεται από γραφικός μέχρι ανεπιθύμητος.
Εξ άλλου στην πόλη που τα χρόνια του 80 στο λιμάνι ρίχνονταν οι μεθυσμένοι Αμερικάνοι του 6ου Στόλου όταν πείραζαν τα κορίτσια μας ,σήμερα ομάδες ροπαλοφόρων κυνηγούν φτωχοδιαβόλους και οικονομικούς μετανάστες και τα λουλούδια που εγκαταβιούν στην Αμερικάνική Βάση αποτελούν υποψήφιους οικονομικούς αιμοδότες της περιοχής.(των χαμαιτυπείων πιθανότατα και των ευαγών ιδρυμάτων του παλαιού Λιμανιού )
Προτείνω λοιπόν στο Δικηγορικό Σύλλογο αφού ζητήσει από τον Δήμο Χανίων την αδελφοποίηση μας με την Θεσσαλονίκη ,ομού μετά του Υπεραστικού ΚΤΕΛ να οργανώσει μικτά περίπολα κατά προτίμηση μυστακοφόρων Ταλιμπάν δικηγόρων και λεωφορειούχων , οι οποίοι θα αναλάβουν το πατριωτικό καθήκον να εκδιώχνουν από την πόλη όποιον ποταπό έχει το θράσος να διαφωνεί με το μείζον ζήτημα του Εφετείου και του ΚΤΕΛ ,όπως επίσης και τον κάθε ξενομπάτη που εκφράζει την αντίρρηση στην «Ανάπτυξη» των Λατομείων και των Γκολφ.
Θα μπορούσαν δε σε συνεργασία με την Αρχαιολογική Υπηρεσία (κι εδώ υπάρχει το Know How , τόσοι λατόμοι κυκλοφορούν στο νομό και τεχνογνωσία έχουν και υλικά) να γκρεμίσουν ότι έχει κτισθεί στα Χανιά από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και ένθεν (μια καλή αρχή έγινε με το Ξενία και τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ και μπορεί να επεκταθεί αρχικά με τα σπίτια των διαφωνούντων ) ώστε να κλειστούμε όλοι μαζί ξανά στα βυζαντινά τείχη (όσοι βέβαια κριθούν άξιοι παραμονής από τους Ταλιμπάν περιπολάρχες ) και κανείς βάρβαρος –ξένος –καστρινός- ξενομπάτης - να μην μπορεί να βεβηλώσει τα ιερά και τα όσια του περιουσίου Λαού μας, για να πάρουμε ξανά την πρέπουσα θέση μας στην Ιστορία .
Comments